Πριν από ένα χρόνο, θα ξεκινούσα την ομιλία μου αυτή μ’ έναν θρήνο για τον, έως πρόσφατα, αδιανόητο μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης από ένα οιωνοί Πρότζεκτ Ειρήνης σε Πρότζεκτ Πολέμου. Σήμερα δεν θα κάνω κάτι τέτοιο.
Από πέρσι, η πολεμοκαπηλεία έχει εισχωρήσει στον ίδιο τον ιστό της Ένωσης, έχει παρεισφρήσει σε κάθε πολιτική της, έχει διαποτίσει κάθε ένα από τα thinktanks που παράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία της Ευρώπης.
Σήμερα, λοιπόν, δεν έχει νόημα να θρηνούμε γι’ αυτό που είναι πλέον γεγονός: η ΕΕ είναι πλέον ένα πλήρως ανεπτυγμένο Πολεμικό Πρότζεκτ – ένα πρότζεκτ που είτε θα μας οδηγήσει σε ατελείωτο πόλεμο, είτε θα μας χρεοκοπήσει περαιτέρω, ή πιθανώς και τα δύο!
Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός της Ευρώπης, όπως θα εξηγήσω, θα καταστήσει την Ευρώπη λιγότερο ασφαλή, πιο άνιση, πιο αδύναμη.
Απομένουν μόνο δύο ενδιαφέροντα ερωτήματα:
Γιατί η Ευρώπη πήρε αυτόν τον δρόμο; Και, τώρα που η Ευρώπη βρίσκεται σε αυτήν την πολεμική ατραπό, ποιο είναι το καθήκον μας απέναντι στους λαούς μας, στους Ευρωπαίους, στην Ειρήνη;
Επιτρέψτε μου να πάρω τα πράγματα από την αρχή.
[Η ΕΕ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΈΝΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ]
Με τον κίνδυνο να ενοχλήσω τους ευρωπαϊστές που πιστεύουν στον δικό τους μύθο, επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση (από τις απαρχές της ως Ευρωπαϊκές Κοινότητες Άνθρακα και Χάλυβα) ήταν ένα αμερικανικό αρχιτεκτόνημα – μέρος του παγκόσμιου σχεδίου των ΗΠΑ που περιλάμβανε επίσης το σύστημα Bretton Woods, το δόγμα Τρούμαν και, φυσικά, το ΝΑΤΟ.
Ναι, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι λαχταρούσαν μια Ευρώπη χωρίς πολέμους και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αλλά η ΕΕ σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον. Και σχεδιάστηκε συγκεκριμένα όχι ως μια ανταγωνιστική αγορά, αλλά ως ένα Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων που διοικείται από μια βαθιά αντιδημοκρατική γραφειοκρατία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η έδρα της οποίας, όλως «τυχαίως», είναι σε απόσταση αναπνοής από την έδρα του ΝΑΤΟ.
Από το 1950 και μετά, η ΕΕ γαλουχήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εναρμονίστηκε με τα συμφέροντά της – γεγονός ενοχλητικό τόσο για τους φιλάρεσκους ευρωπαίους ηγέτες όσο και για τον Ντόναλντ Τραμπ (που αρέσκεται να λέει ότι η ΕΕ ιδρύθηκε για να εκμεταλλευτεί τις ΗΠΑ).
Κοιτάζοντας πίσω, μια κοινή συνισταμένη διατρέχει ολόκληρη την ιστορία της ΕΕ: η απόλυτη οικονομική της εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αρχικά, η ΕΕ εξαρτιόταν από την ένταξή της στη ζώνη του δολαρίου. Στη συνέχεια, από το 1971 και μετά, εξαρτήθηκε από το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα.
Με άλλα λόγια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η βαθιά εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ ήταν βαθιά ριζωμένη στην αρχιτεκτονική της. Επομένως, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από απλές διακηρύξεις – ή μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δανεικά που θα δαπανηθούν για όπλα – ώστε η Ευρώπη να αποβάλει την βαθιά της εξάρτηση από τις ΗΠΑ.
Το γεγονός ότι η ΕΕ διαμορφώθηκε, από την αρχή, ως Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων είναι ο λόγος για τον οποίο η ΕΕ χρειαζόταν σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Σκεφτείτε το: οι συναλλαγματικές διακυμάνσεις αποσταθεροποιούν κάθε καρτέλ, καθιστώντας δύσκολη την σύμπραξη μεταξύ των συμμετεχόντων παραγωγών.
Από το 1950 έως το 1971, οι ΗΠΑ έλυσαν το πρόβλημα αυτό για λογαριασμό της Ευρώπης. Όσο η Ευρώπη είχε εμπορικό έλλειμμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το καρτέλ της Ευρώπης ήταν ενσωματωμένο στη ζώνη του δολαρίου – με τα νομίσματά μας να είναι κλειδωμένα με το δολάριο Αλλά, όταν γύρω από το 1969 η Ευρώπη (αλλά και η Ιαπωνία) άρχισε να έχει εμπορικό πλεόνασμα με τις ΗΠΑ, το παιχνίδι τελείωσε.
Στις 15ουΑυγούστου 1971, ο Ντόναλντ Τραμπ εκείνης της εποχής, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, απέβαλε την Ευρώπη από τη ζώνη του δολαρίου, με τον Υπουργό Οικονομικών του να λέει κυνικά στους εμβρόντητους Ευρωπαίους: «Από σήμερα το δολάριο είναι το νόμισμά μας μεν αλλά το δικό σας πρόβλημα δε!»
Δύο πράγματα συνέβησαν στη συνέχεια.
Πρώτον, για να σώσουν το Καρτέλ των Μεγάλων Επιχειρήσεων, οι Ευρωπαίοι έσπευσαν να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Δοκίμασαν τα πάντα: Το Φίδι. Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα. Τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών. Όλα αποδείχθηκαν σαθρά σχέδια που οι κερδοσκόποι (π.χ. ο Τζορτζ Σόρος) δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πλουτίσουν συντρίβοντάς τα. Έτσι, σε καθεστώς απόγνωσης, οι ευρωπαίοι ηγέτες δημιούργησαν το πιο βλαβερό νόμισμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει το ανθρώπινο πνεύμα – το ευρώ.
Η δεύτερη εξέλιξη ήταν ότι, καθώς η Αμερική διεύρυνε τα δημοσιονομικά και εμπορικά της ελλείμματα, η ευρωζώνη μετατράπηκε σ’ ένα γερμανόστροφο εξαγωγικό μηχανισμό, με την ζήτηση των εξαγόμενων προϊόντων του να παράγεται από το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ.
Πράγματι, το δημόσιο και το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής λειτούργησαν σαν μια τεράστια ηλεκτρική σκούπα που απορροφούσε στην ενδοχώρα των ΗΠΑ τις καθαρές εξαγωγές της Ευρώπης αλλά και τα κέρδη των Ευρωπαίων εξαγωγέων, τα οποία επενδύονταν σε αμερικανικά ομόλογα, αμερικανικές μετοχές και αμερικανικά ακίνητα. Έτσι, αμέσως μετά την αποβολή της από τη ζώνη του δολαρίου, η Ευρώπη εθίστηκε στα αμερικανικά ελλείμματα.
Αυτό λοιπόν έκανε το σοκ του Νίξον: Μετέτρεψε την απόλυτη εξάρτηση της Ευρώπης από την ένταξή της στη ζώνη του δολαρίου στην ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από τα ελλείμματα των ΗΠΑ.
[ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΊΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ]
Εδώ στις Βρυξέλλες λατρεύουν την φράση ότι η Ευρώπη αναπτύσσεται από κρίση σε κρίση. Πρόκειται για ακόμα μια αυταπάτη.
Το Κραχ του 2008 ήταν η καλύτερη ευκαιρία να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώσιμη και να τερματιστεί η βαθιά εξάρτησή της από τις ΗΠΑ.
-
Οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες χρεοκόπησαν.
-
Οι γελοίοι κανόνες του Μάαστριχτ καταποντίστηκαν.
-
Οι κυβερνήσεις μας, ξεκινώντας από την Ελλάδα, χρεοκοπούσαν η μία μετά την άλλη.
Ήταν η τέλεια ευκαιρία να μετασχηματιστεί η ΕΕ από Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων, που εξαρτιόταν εγγενώς από τις ΗΠΑ για τη συνολική ζήτηση των εξαγωγών του, σε λειτουργική, εσωτερικά ισορροπημένη ομοσπονδία.
Όμως, το ακραίο κέντρο της Ευρώπης (τόσο η κεντροδεξιά όσο και η κεντροαριστερά) αποφάσισε ότι θα αλλάξει τα πάντα για να διασφαλίσει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Σε αυτή τη λογική, έκαναν ό,τι χειρότερο: Καθολική λιτότητα για τους πολλούς. Και ξέφρενο τύπωμα χρήματος για τραπεζίτες και μεγάλες επιχειρήσεις.
Τι συμβαίνει όταν συνθλίβεις τα εισοδήματα των πολλών και χαρίζεις τρισεκατομμύρια στους πολύ λίγους;
Δεδομένου ότι οι πολλοί είναι πολύ φτωχοί για να αγοράσουν αγαθά υψηλής προστιθέμενης αξίας, οι επιχειρήσεις σταματούν να επενδύουν σε παραγωγικό κεφάλαιο. Αντ’ αυτού, επιχειρήσεις και πλούσιοι χρησιμοποιούν το τζάμπα χρήμα της Κεντρικής Τράπεζας για να εκτοξεύσουν στη στρατόσφαιρα τις τιμές των ακινήτων, των μετοχών, των Bitcoin, των έργων τέχνης, των περιουσιακών στοιχείων γενικότερα.
Φυσικό αποτέλεσμα ήταν τα ψυχοφθόρα επίπεδα ανισότητας και η βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια.
Οι άνθρωποι απελπίστηκαν. Ψήφισαν ακόμη και ριζοσπάστες αριστερούς, όπως ο ομιλών, για να εισέλθουν ακόμα και στο Eurogroup! Τότε, υπό καθεστώς φόβου και οργής, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη μας ανέτρεψαν, ή ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να ανατρέψει την κυβέρνησή του χρησιμοποιώντας όχι τανκς, όπως έκαναν στην Ελλάδα το 1967, αλλά τις τράπεζες (banks, not tanks!) – που έκαναν την ίδια δουλειά, τελικά. Κάθε πραξικόπημα είναι πραξικόπημα ανεξάρτητα των μέσων με το οποίο εξελίχθηκε.
[ΔΥΟ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΟΙ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΙ]
Μαντέψτε τι συνέβη στη συνέχεια: Ακριβώς όπως και στον Μεσοπόλεμο, αναδύθηκαν ξενοφοβικοί ακροδεξιοί.
Για το σοκαριστικά μισητό ακραίο κέντρο, η Ακροδεξιά αποδείχθηκε θεόσταλτη καθώς οι κρατούντες μπορούσαν πλέον να εκβιάζουν τους ψηφοφόρους μ’ ένα: Ή εμείς ή αυτοί!
Όμως εξ ίσου θεόσταλτο για την Ακροδεξιά ήταν το ακραίο κέντρο δεδομένου ότι τις πολιτικές λιτότητας που εφάρμοζε γέννησαν τη δυσαρέσκεια η οποία τροφοδότησε την οργή που έφερε πάμπολλες ψήφους στην Ακροδεξιά.
Για να το θέσω διαφορετικά, αν ο Μακρόν και η Λεπέν είχαν λίγο μυαλό, θα έβαζαν κορνιζαρισμένη φωτογραφία η μία του άλλου στο κομοδίνο τους, κάνοντας κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν μια μικρή προσευχή στο όνομα του μισητού αντιπάλου τους!
Να γιατί ο φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός και ο ακροδεξιός-ξενοφοβικός ολοκληρωτισμός είναι συνένοχοι, ενισχύοντας ο ένας τον άλλο.
[ΚΑΠΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ]
Στο μεταξύ , η λιτότητα για τους πολλούς και το τύπωμα χρήματος για τους λίγους εξάντλησε τα παραγωγικά θεμέλια της Ευρώπης, τον κοινωνικό της ιστό, την όποια πιθανότητα κοινών στόχων.
Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ έχασε κάθε νομιμοποίηση που είχε στα μάτια των πολιτών.
Αντιλαμβανόμενοι το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια τους, το ακραίο κέντρο επινόησε τη μία αποτυχημένη Μεγάλη Πρωτοβουλία μετά την άλλη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το επενδυτικό σχέδιο Γιούνκερ, την Τραπεζική Ένωση, την Πράσινη Συμφωνία ή την Έκθεση Ντράγκι, που τώρα πετάχτηκε κι αυτή στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας;
Κάθε λίγο ανακοινώνονταν εντυπωσιακά νούμερα που, βέβαια, δεν υλοποιήθηκαν. Ήταν αναπόφευκτο. Όσο οι κυβερνήτες μας έλεγαν ΟΧΙ στην πολιτική ένωση που θα μπορούσε να στηρίξει ένα μακροοικονομικά σημαντικό, ορθολογικό, ευρωομόλογο, τα χρήματα για τη χρηματοδότηση των απαραίτητων επενδύσεων δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρεθούν. Ακόμα και όταν – τελικά – κατά τη διάρκεια της πανδημίας – εξέδωσαν κοινό χρέος, κατέληξαν με κοινά βάρη αλλά κανένα κοινό σκοπό.
Κάθε Μεγάλη Πρωτοβουλία που ανακοινωνόταν δεν ήταν παρά ένα βαλς με την αποτυχία, τίποτα περισσότερο από καπνός και καθρέφτες με τους οποίους έκρυβαν τη γύμνια της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα;
Μετά από δεκαπέντε χρόνια ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΚΑΘΑΡΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ,
-
Η Γερμανία αποβιομηχανοποιείται γρήγορα και μαζί της η Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, η Αυστρία, η Βόρεια Ιταλία
-
Η πολιτική παράλυση αυξάνεται λόγω των δημοσιονομικών πιέσεων
-
Ο νεοφασισμός και η ξενοφοβία γιγαντώνονται παντού
-
Η εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύεται την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ γυρνά την πλάτη του στην Ευρώπη
-
Ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει την Ευρώπη ως μια θλιβερή περίπτωση αυτού που θα μπορούσε να είχε γίνει, αλλά που κατέληξε μια ενοχλητική ασημαντότητα.
Σε αυτό το θλιβερό πλαίσιο, οι σπουδαίοι ηγέτες μας είχαν άλλη μια ιδέα για μια ακόμα Μεγάλη Πρωτοβουλία: Τώρα που η Πράσινη Συμφωνία πέθανε και το Ταμείο Ανάκαμψης ξοδεύτηκε, γιατί να μην δοκιμάσουμε τον Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό;
[Η ΑΝΟΗΣΊΑ ΤΟΥ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΫΝΣΙΑΝΙΣΜΟΎ]
Κυρίες και κύριοι,
Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός λειτουργεί στις ΗΠΑ επειδή η Αμερική διαθέτει τους ομοσπονδιακούς θεσμούς, τη νομισματική κυριαρχία, τη δημοσιονομική ισχύ, την τεχνοδομή και τον ενιαίο σύστημα προμηθειών που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση του Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού. Η Ευρώπη δεν έχει τίποτα από αυτά, ούτε καν ηγέτες που να ενδιαφέρονται να αποκτήσουν κάτι από αυτά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει στην Ευρώπη.
Ευτυχώς που δεν μπορεί να δουλέψει – λέω εγώ! Διότι αν μπορούσε να λειτουργήσει, η Ευρώπη θα έπρεπε να μιμηθεί τις ΗΠΑ κάνοντας ένα πόλεμο το χρόνο, ώστε τα αποθέματα πυρομαχικών, πυραύλων κ.λπ. να εξαντλούνται περιοδικά για να δικαιολογούν τις νέες κολοσσιαίες παραγγελίες που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση του Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού.
Ωστόσο, ενώ ο ευρωπαϊκός Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργήσει, εξυπηρετεί έναν σκοπό – είναι ένα είδος λύσης για, ας πούμε, τη Volkswagen: Τώρα που η Volkswagen δεν μπορεί πλέον να πουλήσει τα αυτοκίνητά της, παραδίδει ολόκληρες γραμμές παραγωγής στη Rheinmetall για την παραγωγή αρμάτων μάχης Leopard, τα οποία η von der Leyen αναγκάζει την Ελλάδα και την Ιταλία να αγοράσουν, παρόλο που ούτε τα θέλουμε ούτε τα χρειαζόμαστε.
Ναι, ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός θα αποτύχει παταγωδώς στην Ευρώπη, αλλά όχι πριν χρεοκοπήσει περαιτέρω τα κράτη μας και ρίξει περισσότερο λάδι στη φωτιά που καίει ζωές και όνειρα στα πεδία θανάτου της Ουκρανίας.
Έτσι, επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής:
-
Κανένας υπαρκτός εχθρός της Ευρώπης δεν τρέμει βλέποντας μια υπερχρεωμένη, σε στασιμότητα Ευρώπη να επενδύει δισεκατομμύρια σε όπλα. Ακριβώς το αντίθετο!
-
Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός θα αναδειχθεί στη Νέα Λιτότητα για τους πολλούς και στη Νέα Κερδοφορία για τους λίγους.
-
Θα καταστήσει την Ευρώπη πιο αδύναμη, ενώ θα παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία με τρόπο που πάει κόντρα στο διακηρυγμένο στόχο της στήριξης της Ουκρανίας.
[Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ]
Σε αυτό το σημείο από τα δημοσιογραφικά θεωρεία θα πέσουν βροχή οι επιθετικές ερωτήσεις τύπου: θα ακουστούν οργισμένες φωνές από την αίθουσα Τύπου: «Μα τί λέτε, η Ρωσία δεν είναι προ των πυλών;» «Δεν κινδυνεύει η Ευρώπη;» «Πρέπει η Ευρώπη να παραμείνει ανοχύρωτη, ειδικά τώρα που ο Τραμπ μας εγκαταλείπει;»
Η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη: Η οικονομική αποδυνάμωσή μας μέσω ενός Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού που ισοδυναμεί με την Νέα Λιτότητα, η οποία, με μαθηματική ακρίβεια, θα πλήξει περαιτέρω την Ευρώπη, δεν είναι τρόπος να γίνει η Ευρώπη ισχυρότερη!
Και για να μην ξεχνιόμαστε, η Ευρώπη έχει ήδη 1,5 εκατομμύριο ένστολους και ένστολες, ενώ, κατά την τελευταία δεκαετία, δαπανήσαμε 2,7 τρισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα – όταν, την ίδια περίοδο, οι καθαρές παραγωγικές επενδύσεις μας ήταν μηδενικές! Τώρα, το ΝΑΤΟ απαιτεί να ξοδέψουμε τριπλάσια ποσά – πράγμα εντελώς ηλίθιο, δεδομένου του πόσο σπάταλα δαπανήθηκαν αυτά τα 2,7 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Υπό αυτό το πρίσμα, η παράδοση της εξωτερικής και αμυντικής μας πολιτικής στο ΝΑΤΟ και η περαιτέρω βύθιση των κοινωνιών μας σε μη βιώσιμο χρέος – μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των ΗΠΑ – είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να κάνουμε την Ευρώπη πιο εξαρτημένη, λιγότερο ασφαλή, ασχημότερη, θλιβερότερη.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ιθύνοντες εδώ στις Βρυξέλλες προσπαθούν εναγωνίως να διατηρήσουν τις καρέκλες τους, και να φουσκώσουν τους προϋπολογισμούς τους, διαδίδοντας το ψέμα ότι το ΝΑΤΟ έπρεπε να επεκταθεί για να αποτρέψει τη ρωσική απειλή – όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο: Σαν την Μαφία, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς Ανατολάς για να δημιουργήσει ανασφάλεια προκειμένου να μας πουλήσει προστασία!
Σημαίνει αυτό ότι ο Πούτιν είχε δίκιο που εισέβαλε στην Ουκρανία; Φυσικά όχι. Αυτό που σημαίνει είναι ότι ΝΑΤΟ και Πούτιν είναι συνένοχοι – ότι χρειάστηκαν ο ένας τον άλλον στην κοινή τους προσπάθεια για ένα μακελλειό που ενίσχυσε και τους δύο – εις βάρος των ευρωπαίων, των ουκρανών, των ρώσων.
Σημαίνει επίσης ότι όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την ασφάλεια και την ευημερία της Ευρώπης
-
πρέπει να αποκαλύψει το ψέμα ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να εισβάλει στην ΕΕ – δεν μπορεί ακόμα και αν το θέλει!
-
πρέπει να εργαστεί ακούραστα για να τερματίσει τον ευρωπαϊκό Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό, και
-
πρέπει να εργαστεί για μια Ευρωπαϊκή Ειρηνευτική Διαδικασία που θα χρησιμοποιεί τα κατασχεθέντα χρήματα της Ρωσίας όχι ως κουμπαρά για αγορές κι άλλων άχρηστων αρμάτων μάχης Leopard και πυραύλων Leonardo, αλλά ως διαπραγματευτικό χαρτί για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία στο πλαίσιο μιας συνολικής Συνθήκης Ειρήνης ΕΕ-Ρωσίας.
Όσο για τους πολιτικούς αυτής της πόλης που δεν θα ησυχάσουν μέχρι να δουν τη Ρωσία γονατισμένη, έχω να τους πω το εξής:
Αν θέλατε πραγματικά να αποδυναμώσετε τη Ρωσία, να την γονατίσετε, θα έπρεπε να είχατε εργαστεί σκληρά για να την εντάξετε στην… Ευρωζώνη. Με μια κίνηση το ευρώ θα είχε καταστρέψει την παραγωγική βάση της Ρωσίας, θα είχε χρεοκοπήσει και τον Ρωσικό λαό και το Ρωσικό κράτος, θα είχε κάνει τους ηγέτες της να σπεύσουν στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη με προτεταμένο το χέρι, την παλάμη της επαιτείας!
Νομίζετε ότι αστειεύομαι. Αλλά δυστυχώς αυτό το αστειάκι εμπεριέχει πολλή αλήθεια…
Για να συνοψίσω το επιχείρημά μου μέχρι στιγμής, η οικονομική στασιμότητα της Ευρώπης ήταν προϊόν της πλήρους εξάρτησής της από τα αμερικανικά ελλείμματα. Αυτή η εξάρτηση απέφερε τη συνενοχή της Ευρώπης στο δεκαετές αμερικανικό σχέδιο υποκίνησης ενός πολέμου στην Ουκρανία.
Και τώρα που οι ΗΠΑ κάνουν πίσω, οι κυβερνήτες μας τρέχουν, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα που δεν κατάλαβαν ότι τους λείπει το κεφάλι, να βρουν τρόπους να συνεχίσουν να εμποδίζουν την Ειρήνη στην Ουκρανία, ώστε να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά κονδύλια για να στηρίξουν το παραπαίον Καρτέλ των Μεγάλων Επιχειρήσεων της Ευρώπης.
[ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ]
Κυρίες και κύριοι, καθώς μιλάμε σήμερα εδώ, η Ευρώπη βουτά με το κεφάλι σ’ άλλο ένα ηθικό κενό: τη συνενοχή στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Δεν είναι μόνο η εικόνα της κυρίας Ursula von der Leyen να ποζάρει σαν μαζορέτα του γενοκτόνου στρατού του Ισραήλ μπροστά από τα τανκς του λίγες ώρες πριν εισβάλουν στη Γάζα.
Όχι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς συνένοχη λόγω της υποταγής μας στις ΗΠΑ. Όχι, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει, χρηματοδοτεί τους εγκληματίες πολέμου με δική της πρωτοβουλία. Άμεσα. Κυνικά. Χωρίς τύψεις.
-
Η BNP PARIBAS και η ALLIANZ υποστηρίζουν την έκδοση των ισραηλινών κρατικών ομολόγων που χρηματοδοτούν την ισραηλινή κρεατομηχανή στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
-
Η MAERSK είναι ο κύριος μεταφορέας αυτής της στρατιωτικής μηχανής
-
Από το 2007, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διοχετεύσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ για τη χρηματοδότηση της έρευνας σε ισραηλινούς φορείς που παράγουν τα μέσα με τα οποία οι Παλαιστίνιοι εκκαθαρίζονται, στοχοποιούνται, δολοφονούνται, ακρωτηριάζονται.
Αλλά συμβαίνει κάτι ακόμα πιο τρομακτικό: Κάποια από τα κορυφαία ιδρύματά μας εξαρτώνται οικονομικά από την υποστήριξη της γενοκτονίας του Ισραήλ. Παραδείγματος χάριν, αν η Ευρώπη κάνει το καθήκον της και επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου θα χάσει 195,4 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα HORIZON της ΕΕ, το οποίο χρηματοδοτεί το Πανεπιστήμιο για να διεξάγει κοινή έρευνα με ισραηλινά ιδρύματα.
Κυρίες και κύριοι, η Ευρώπη δικαίως φέρει τεράστιες ενοχές. Τα πογκρόμ κατά των Εβραίων ξεκίνησαν εδώ, στην Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι πραγματοποίησαν γενοκτονίες σε όλη την Αφρική, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Κατακερμάτισαν την Μέση Ανατολή. Με τη συγκρότηση της ΕΕ ως Πρότζεκτ Ειρήνης, οι ευρωπαίοι είχαμε μια ευκαιρία να επανορθώσουμε για τις γενοκτονίες και τα λοιπά εγκλήματα της Ευρώπης.
Ωστόσο, η εξάρτησή μας από τις ΗΠΑ και η τάση της άρχουσας τάξης μας να επωφεληθεί από τον ιμπεριαλισμό έχουν καταστήσει κάτι τέτοιο αδύνατο – και έτσι τα χέρια της Ευρώπης είναι, και πάλι, καλυμμένα με το αίμα αθώων, στη Γάζα, στην Ουκρανία, στο Σουδάν, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στη Συρία.
Κάπως έτσι επέστρεψε ο ολοκληρωτισμός ανάμεσά μας, εδώ στην Ευρώπη. Όταν οι γερμανικές αρχές μου απαγόρευσαν την είσοδο στη Γερμανία για το έγκλημα της συνδιοργάνωσης με Γερμανούς Εβραίους συνέδριου με θέμα «Για Μια Δίκαιη Ειρήνη στη Μέση Ανατολή», ήθελαν να καταδείξουν κάτι:
Γι’ αυτούς, το να αφήσουν τα ποτάμια του παλαιστινιακού αίματος να κυλάνε ανεμπόδιστα αποτελεί την ευκαιρία τους να «ξεπλύνουν» από τα χέρια τους την ενοχή για το Ολοκαύτωμα, για την άλλη γερμανική γενοκτονία στη Ναμίμπια, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Βελγίου στο Κονγκό…
Είναι, επομένως, μια σαφής προειδοποίηση προς όλους εμάς: Η οικονομική στασιμότητα γεννά την πολεμοκαπηλεία, η οποία με την σειρά της γεννά την αναβίωση της νοοτροπίας των Λευκών Ευρωπαίων Εποίκων.
Αυτή η Ευρώπη έχει πέσει τόσο βαθιά στο ηθικό κενό της που δεν μπορεί εύκολα να αποδράσει από αυτό.
Ο «Φιλελεύθερος» Ολοκληρωτισμός της Ευρώπης, τον οποίο εμείς στην Ελλάδα ζήσαμε σε όλη του τη φρίκη πριν από δέκα χρόνια, είναι τώρα παντού – και ανοίγει διάπλατα τις πύλες μέσα από τις οποίες περνά ο Ξενοφοβικός Υπερδεξιός Ολοκληρωτισμός για να σκοτεινιάσει το κατώφλι μας.
Η ώρα να ξεσηκωθούμε ενάντια και στις δύο μορφές ολοκληρωτισμού είναι τώρα. Εκ μέρους των λαών της Ευρώπης.
[ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;]
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Ας ξεκινήσουμε με το να κατανοήσουμε την κατάστασή μας:
-
Η κύρια οικονομική προϋπόθεση για την Ειρήνη είναι η αποσύνδεση της ευρωπαϊκής οικονομίας από τους πολέμους της Αμερικής!
-
Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσει, μια για πάντα, η εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
-
Αυτό συνεπάγεται τον τερματισμό της εξάρτησης της Ευρώπης από τις καθαρές εξαγωγές προς την Αμερική.
-
Αυτό σημαίνει την επανεξισορρόπηση της εσωτερικής οικονομίας της Ευρώπης
-
παραγωγικές πράσινες επενδύσεις
-
τερματισμό της διαρθρωτικής λιτότητας
-
τερματισμό των «αγορών» ηλεκτρικής ενέργειας, που δεν είναι παρά αντιπαραγωγικά, εκμεταλλευτικά καρτέλ
-
ένα νέο δημόσιο ψηφιακό νομισματικό σύστημα, με το οποίο θα τερματιστεί το μονοπώλιο των τραπεζιτών στις πληρωμές και θα θεσπιστεί προσωπικό μέρισμα για όλους
-
μια νέα συμφωνία ΕΕ-Κίνας που θα μας απελευθερώσει από την ατζέντα της Αμερικής να εντείνει έναν άσκοπο Νέο Ψυχρό Πόλεμο εις βάρος μας.
-
