Άκουσα προσεκτικά τις αποψινές προγραμματικές δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη. Επιτρέψτε μου να τις σχολιάσω εδώ μιας και το ΜέΡΑ25, για μισό τοις εκατό, δεν μπήκε στη Βουλή – όχι δηλαδή ότι όταν είμασταν στη Βουλή έφτανε στα αυτιά σας το κοινοβουλευτικό μας έργο.
Δεν θα σταθώ στις λεπτομέρειες αλλά στη μεγάλη εικόνα. Ο Πρωθυπουργός παρουσίασε μια εικόνα της Ελλάδας που από χώρα-παρίας έγινε, αν όχι χώρα-υπόδειγμα πάντως, χώρα που δεν είναι πια το πρόβλημα της ΕΕ – που ίσως να είναι και παράδειγμα προς μίμηση! Τον αγαπούν οι επενδυτές. Τον λατρεύουν τα φαντς. Και την ίδια ώρα, τον ψηφίζουν ακόμα και στις λαϊκές γειτονιές. Αλήθεια είναι. Όπως είναι αλήθεια ότι έχει πάρει ποσοστό 40% σε μια Ευρώπη που ούτε στο όνειρό τους δεν μπορούν να διανοηθούν τέτοιο ποσοστό τα κεντροδεξιά και τα κεντροαριστερά κόμματα. Περιθωριοποίησε την Αριστερά και τώρα παλεύει να περιορίσει και την ακροδεξιά. Στα μάτια των ξένων, κεντροδεξιών και κεντροαριστερών, σηματοδοτεί την λήξη της 13χρονης ελληνικής κρίσης, την σταθερότητα που λείπει πλέον από τις δικές τους ευρωπαϊκές χώρες.
Αντίστοιχη εικόνα σταθερότητας και ανάκαμψης εξέπεμψε στις προγραμματικές του δηλώσεις στο εγχώριο κοινό του. Είναι αλήθεια ότι ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε μέτρα ανακούφισης αρκετών πολιτών. Το να πω ότι δεν θα ωφελήσουν όσο πρέπει τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη ανάγκη, και σωστό να ήταν, θα ήταν τόσο μικρόψυχο όσο και εκτός θέματος. Τα επιδόματα που δίνει προσφέρουν ανακούφιση σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Το ερώτημα όμως είναι άλλο.
Ακούγοντας τις αποψινές προγραμματικές δηλώσεις, θυμήθηκα τις προγραμματικές δηλώσεις δύο άλλων πρωθυπουργών. Του Κώστα Καραμανλή το 2007, που προγραμμάτισε αυξήσεις του ΕΚΑΣ, της αγροτικής σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και χορήγηση έκτακτου επιδόματος κοινωνικής συνοχής. Και του Γιώργου Παπανδρέου το 2009 που εξήγγειλε έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης στα χαμηλά εισοδήματα, αναδρομική αύξηση συντάξεων του ΟΓΑ, αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό σε μισθούς και συντάξεις, πάγωμα στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, νομοσχέδιο προστασίας των δανειοληπτών.
Ανεξάρτητα των προθέσεων ή και της ανακούφισης που θα έφερναν τα μέτρα τους, ένα είχε σημασία: η οικονομία πήγαινε κατ΄ευθείαν στον τοίχο του χρέους! Σήμερα; Μάθαμε το μάθημά μας; Η ανακούφιση που θα προσφέρουν τα επιδόματα του κ. Μητσοτάκη έχει ποδάρια ή θα την πληρώσουν ακριβά τόσο αυτοί που νιώθουν κάπως ανακουφισμένοι όσο κι οι άλλοι που παραμένουν σε απόγνωση; Μήπως κρυβόμαστε πάλι πίσω από το δάχτυλό μας, όπως το 2007, όπως το 2009; Ακούστε και κρίνετε:
Το τσουνάμι «κόκκινων» οφειλών και δανείων μεγεθύνεται καθημερινά. Η μεταβίβαση των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες στα αρπακτικά (στους servicers) δεν αλλάζει το γεγονός ότι το σύνολο του ιδιωτικού χρέους που δεν αποπληρώνεται ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί άλλο ένα βουνό ιδιωτικού χρέους που, κούτσα-κούτσα, αποπληρώνεται αλλά που, κι αυτό λίγο-λίγο «κοκκινίζει» όσο η ακρίβεια θερίζει, τα εισοδήματα αρνούνται να αυξηθούν, κι οι άνθρωποι που μέχρι τώρα αποπλήρωναν τα χρέη τους ξάφνου αδυνατούν να το κάνουν.
Συνολικά, σε μια Ελλάδα που το συνολικό μας εισόδημα είναι γύρω στα 200 δις, το ιδιωτικό χρέος ξεπερνά τα 500 δις. Σε αυτό το βουνό ιδιωτικού χρέους προστίθεται το δημόσιο χρέος των 410 δις. Έτσι, φτάσαμε ο λαός μας να χρωστά, συνολικά, πάνω από 900 δις, όταν το εισόδημα δεν ξεπερνά τα 200 δις, από τα οποία τα έσοδα της ολιγαρχίας δεν δηλώνονται και δεν φορολογούνται (μόνο, το πολύ, 90 δις δηλώνονται στην Εφορία – από τους φτωχότερους των ελλήνων και των ελληνίδων).
Και να ήταν μόνο αυτό; Κάθε χρόνο ο ιδιωτικός και δημόσιος τομέας μπαίνουν «μέσα», μαζί, κατά 40 δις το χρόνο (ο τεχνικός όρος είναι ότι, το 2022, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο έφτασε το 10% του ΑΕΠ, δηλαδή περί τα 40 δις). Πως γίνεται αυτό; Παρά τον τουρισμό κάτω από το βάρος του οποίου συνθλίβονται η κοινωνία, οι υποδομές κι η Φύση, ξοδεύουμε σε εισαγωγές υλικών αγαθών και άυλων υπηρεσιών 40 δις περισσότερα από όσα εισπράττουμε εξάγοντας αγαθά και υπηρεσίες. Και που τα βρίσκουμε αυτά τα 40 δις; Είτε τα δανειζόμαστε από ξένες τράπεζες και οργανισμούς είτε καλύπτονται από ξένα κεφάλαια που έρχονται για να εξαγοράσουν ό,τι βρουν.
Είναι ξεκάθαρο ότι η «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς» καλά κρατάει και προμηνύει ένα πράγμα με μαθηματική ακρίβεια: Νέα Σκληρή Λιτότητα, Νέο Κρατικό Δανεισμό, Νέες Περιπέτειες. Ακούσατε να συζητείται κάτι από αυτά στη Βουλή από οποιοδήποτε κόμμα κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης; Δεν ακούσατε.
Στις εκλογές, ο λαός μας κράτησε – οριακά – εκτός Βουλής. Αυτό δεν αναιρεί την υποχρέωση του ΜέΡΑ25 να διαφωτίζουμε την πραγματικότητα απ΄έξω από την Βουλή. Σοφότεροι και ταπεινότεροι, εμείς θα είμαστε εδώ να σας ενημερώνουμε για την πραγματική κατάσταση, να προτείνουμε πραγματικά θεραπευτικές λύσεις, και να προετοιμάζουμε, μαζί σας, όλα εκείνα που ο λαός θα κρίνει πως πρέπει να γίνουν όταν η αλήθεια εμφανιστεί μπροστά με την γνωστή της εκδικητικότητα.
Το ΜέΡΑ25 θα αποδείξουμε τη χρησιμότητά μας και τώρα που είμαστε εκτός Βουλής. Γιατί όπως έλεγε ένας σπουδαίος άνθρωπος: Επειδή είναι έτσι τα πράγματα τα πράγματα δεν μπορούν να μείνουν έτσι.
